• abstrakcja
    [łac.],
    pot. pogląd, twierdzenie oderwane od rzeczywistości, nieodpowiadające rzeczywistemu stanowi rzeczy, wyprowadzone z pewnych z góry przyjętych założeń;
  • accusare nemo se debet
    [łac.],
    nikt nie ma obowiązku oskarżać sam siebie.
  • acta est fabula
    [łac., ‘sztuka skończona’],
    w teatrach rzymskim słowa obwieszczające zakończenie sztuki.
  • ad augusta per angusta
    [łac., ‘do wzniosłych wyników ciasnymi drogami’],
    triumf osiąga się przez zwalczanie trudności (Hernani V.M. Hugo).
  • ad futuram rei memoriam
    [łac.],
    na przyszłą rzeczy pamiątkę.
  • ad infinitum
    [łac.],
    do nieskończoności; bez końca.
  • ad leones
    [łac., ‘lwom na pożarcie’],
    okrzyk widzów w cyrku rzymskim, wznoszony pod adresem pokonanych zawodników, także chrześcijan (pierwsze wieki n.e.).
  • ad maiora natus sum
    [łac.],
    do wyższych rzeczy jestem urodzony (słowa świętego Stanisława Kostki).
  • ad maiorem Dei gloriam
    [łac.],
    na większą chwałę Bożą — dewiza zakonu jezuitów sformułowana przez św. Ignacego Loyolę;
  • ad multos annos
    [łac.],
    życzenie długiego życia; sto lat.
  • ad patres
    [łac.,‘do ojców’],
    wybrać się na tamten świat, umrzeć.
  • ad perpetuam rei memoriam
    [łac.],
    na wieczną rzeczy pamiątkę.
  • ad rem
    [łac.],
    do rzeczy; wrócić do właściwego tematu.
  • ad unum (omnes)
    [łac.],
    bez wyjątku (wszyscy), co do jednego.
  • ad usum
    [łac.],
    do (czyjegoś) użytku, na użytek (czegoś).
  • ad usum Delphini
    [łac., ‘do użytku Delfina’],
    przen.:
  • ad vocem
    [łac.],
    w sprawie; właściwie, stosownie, co się tyczy.
  • adherencja
    [łac.],
    popieranie kogoś, solidaryzowanie się z kimś.
  • adiafora
    [gr.],
    to, co jest moralnie obojętne (ani dobre, ani złe).
  • adoracja
    [łac.],
    cześć, uwielbienie, zachwyt.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia