• autonomia
    [gr.],
    religiozn. forma ustrojowa w powszechnym Kościele prawosławnym;
  • Avalon
    [ạ̈wəlon],
    celtycki raj lub kraina zmarłych, przedstawiane jako wyspa na mitycznym Zachodnim Oceanie, gdzie przebywają, zaznając rozkoszy łoża i podniebienia ci, którzy zasłużyli na pośmiertny żywot wieczny
  • mit. egip. w religii staroegipskiej wyraz mocy boskiej, która może przejawiać się w różnych formach widzialnych lub wyobrażalnych (np. różnych kształtach zwierzęcych);
  • Bab
    [arab., ‘brama (do poznania prawdy boskiej)’],
    Sajjid Ali Muhammed, Sayyīd ‘Alī Muḥammad, ur. 20 X 1819, Sziraz, zm. 9 VII 1850, Teheran,
    perski reformator religijny, twórca odłamu islamu, babizmu;
  • państwo w Ameryce Środkowej, w archipelagu Małych Antyli, na wyspie Barbados, na Oceanie Atlantyckim
  • Barbara, święta, data ur. nieznana, zm. 306, Nikomedia lub Heliopolis (Bitynia),
    męczennica; wg tradycji więziona w wieży, następnie poniosła śmierć z rąk swojego ojca, Dioskura, za wyznawanie chrześcijaństwa;
  • bazylika
    [gr.],
    religiozn. w Kościele katolickim tytuł honorowy niektórych świątyń (bazylika większa, bazylika mniejsza).
  • Bellona, Duelona, Duellona,
    mit. rzym. bogini wojny, utożsamiana z gr. Enio;
  • Benedykt, święty, data ur. nieznana, zm. ok. 1037,
    pustelnik
  • beneficjum
    [łac., ‘dobrodziejstwo’],
    w prawie kanonicznym 1917–83 urząd kościelny z należącymi doń stałymi dochodami;
  • terytorium zamorskie Wielkiej Brytanii na Oceanie Atlantyckim, na wyspach Bermudy, ok. 1000 km na wschód od przylądka Hatteras (USA)
  • bhaga
    [sanskr. bhāga ‘część’, ‘udział’, ‘szczęśliwy traf’, słowo o indoeur. rodowodzie, etymologicznie spokrewnione ze staroirańskim bagha ‘bóg’ oraz starosłow. bogú]:
  • bóstwo indyjskie;
  • bida, arab. bid‘a,
    nowinka, innowacja, wprowadzanie do islamu elementów obcych lub wcześniej nie praktykowanych;
  • Bobola Andrzej, święty, ur. 30 XI 1591, Strachocina k. Sanoka, zm. 16 V 1657, Janów (Polesie),
    jezuita, męczennik, kaznodzieja, misjonarz lud., duszpasterz na ziemiach wschodniej Rzeczypospolitej; 1853 beatyfikowany, 1938 kanonizowany.
  • Bogumił, błogosławiony, imię zakonne Piotr II, właśc. Bogumił Leszczyc, ur. 1138, Koźmin k. Dobrowa, zm. 10 VI 1203, pustelnia na wyspie rz. Warty k. Dobrowa,
    arcybiskup, pustelnik, cysters;
  • jedna z 2 (oprócz buddyzmu) religii Tybetańczyków;
  • japońskie święto lud. (13–15 VII) ku czci zmarłych;
  • Borzymowski Jan, ur. 1610, zm. 8 I 1673, Kiejdany,
    biblista, filolog, teolog ewangelicko-reformowany;
  • terytorium zamorskie Australii, wyspa na Oceanie Indyjskim, u wejścia do Cieśn. Sundajskiej;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia