- odporność metali i stopów na utleniające i korodujące działanie gazów (zawierających oprócz tlenu ditlenek i tlenek węgla, parę wodną, azot, związki siarki) o wysokiej temperaturze (wyższej niż 600°C), określona szybkością narastania warstewki tlenków na powierzchni metalu, w danych warunkach pracy (środowisko, temperatura);
- zdolność metali i stopów do przenoszenia krótko- lub długotrwałych obciążeń (stałych lub zmiennych) w wysokiej temperaturze, połączona z odpornością na wielokrotne zmiany temperatury i niekiedy z żaroodpornością,
-
żarówka, lampa żarowa,źródło światła, elektr., temperaturowe (inkadescentne), które emisję promieniowania zawdzięcza rozgrzaniu żarnika do wysokiej temperatury (2500–3200 K), wskutek przepływu przez żarnik prądu elektrycznego.
- żarówka, której bańkę wypełnia gaz obojętny z niewielkim dodatkiem halogenu;
- żegl. → wręga.
- lotn. element konstrukcyjny skrzydła samolotu (szybowca);
- mech. płaski, wysoki występ na powierzchni elementu konstrukcyjnego maszyny lub urządzenia (np. głowicy silnika) zwiększający jego sztywność, powierzchnię wymiany ciepła lub wymuszający zmianę kierunku przepływu płynu.
- bud. element sklepienia żebrowego lub belka żelbetowa stropu, także usztywnienie belek i słupów stalowych w miejscach połączeń lub podpór.
-
żeglarstwo, jachting,forma rekreacji, turystyki i dyscyplina sport. uprawiana na pojazdach poruszanych pędnikami wiatrowymi.
-
żeglarstwo deskowe, windsurfingrodzaj żeglarstwa wodnego uprawiany na deskach z żaglem (windsurferach), także na deskach napędzanych paralotnią; forma rekreacji ruchowej i sport wyczynowy.
,
- forma rekreacji i dyscyplina sport. polegająca na przejażdżkach, wyścigach (regatach) lub rajdach żaglowozów;
-
żeglarstwo lodowe, jachting lodowy, ajsboting, bojery,dziedzina żeglarstwa obejmująca żeglugę po lodzie, w której środkiem napędu jest żagiel, a elementem jezdnym płozy;
-
żeglarz, jachtsmen,osoba czynnie uprawiająca żeglarstwo;
- zespół cech statku wodnego decydujących o jego przydatności do żeglugi: pływalność, sterowność, stateczność, niezatapialność, dzielność mor.; również przydatność drogi wodnej do żeglugi.
- działalność człowieka na wodzie uprawiana przy użyciu statków wodnych, z wykorzystaniem przeznaczonej do tego infrastruktury (porty, kanały);
- → kabotaż.
- żegluga w obrębie określonego akwenu;
- żegluga uprawiana na morzach i oceanach;
- państwowe przedsiębiorstwo armatorskie, zał. 1926, z siedzibą w Gdyni;
- żegluga uprawiana na wodach śródlądowych;
