• Żagiel, łac. Vela,
    astr. gwiazdozbiór nieba południowego;
  • „Żagle”, od 1991 „Magazyn sportów wodnych — Żagle”,
    miesięcznik poświęcony gł. żeglarstwu wodnemu,
  • żaglopłat,
    wiatrowy pędnik (akcyjny) stosowany do napędu statków wodnych i pojazdów poruszanych wiatrem;
  • żaglowiec, statek żaglowy,
    statek wodny z napędem żaglowym;
  • żaglowiosłowiec, galera żaglowa,
    statek wodny napędzany za pomocą żagli i wioseł;
  • żaglowóz,
    załogowy pojazd kołowy napędzany żaglem, paralotnią napędową lub żaglopłatem (rzadko);
  • żaglówka,
    pot. określenie niewielkiego, zwykle jednomasztowego jachtu żaglowego.
  • Żaliński, Zalinski, Edmund Ludwik, ur. 13 XII 1849, Kórnik, zm. 11(?) III 1909, Rochester(?) (stan Nowy Jork),
    oficer armii USA, major artylerii, wynalazca i konstruktor wojskowy;
  • żarnik,
    drut doprowadzony do stanu żarzenia na skutek wysokiej temperatury, do jakiej rozgrzewa się w wyniku przepływu przezeń prądu elektr.;
  • żaroodporność,
    odporność metali i stopów na utleniające i korodujące działanie gazów (zawierających oprócz tlenu ditlenek i tlenek węgla, parę wodną, azot, związki siarki) o wysokiej temperaturze (wyższej niż 600°C), określona szybkością narastania warstewki tlenków na powierzchni metalu, w danych warunkach pracy (środowisko, temperatura);
  • żarowytrzymałość,
    zdolność metali i stopów do przenoszenia krótko- lub długotrwałych obciążeń (stałych lub zmiennych) w wysokiej temperaturze, połączona z odpornością na wielokrotne zmiany temperatury i niekiedy z żaroodpornością,
  • żarówka, lampa żarowa,
    źródło światła, elektr., temperaturowe (inkadescentne), które emisję promieniowania zawdzięcza rozgrzaniu żarnika do wysokiej temperatury (2500–3200 K), wskutek przepływu przez żarnik prądu elektrycznego.
  • żarówka halogenowa,
    żarówka, której bańkę wypełnia gaz obojętny z niewielkim dodatkiem halogenu;
  • żebro,
    żegl. → wręga.
  • żebro,
    lotn. element konstrukcyjny skrzydła samolotu (szybowca);
  • żebro,
    mech. płaski, wysoki występ na powierzchni elementu konstrukcyjnego maszyny lub urządzenia (np. głowicy silnika) zwiększający jego sztywność, powierzchnię wymiany ciepła lub wymuszający zmianę kierunku przepływu płynu.
  • żebro,
    bud. element sklepienia żebrowego lub belka żelbetowa stropu, także usztywnienie belek i słupów stalowych w miejscach połączeń lub podpór.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia