• w węższym znaczeniu 2 wyprawy perskie na Grecję (490, 480–479 p.n.e.), w szerszym — epoka historyczna obejmująca 1. połowę V w. p.n.e. naznaczona serią konfliktów między światem greckim a imperium perskim.
  • w. gminna w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, na obszarze Działów Grabowieckich, u źródeł Wojsławki (prawy dopływ Wieprza);
  • Wojtasiewicz Olgierd Adrian, ur. 11 XII 1916, Kielce, zm. 7 IV 1995, Warszawa,
    językoznawca sinolog, tłumacz; od 1946 wykładowca,
  • Wojtaszek-Kubiak Teresa, ur. 26 XII 1937, Ldzań k. Łaska,
    śpiewaczka (sopran);
  • Wojtkiewicz Witold, ur. 29 XII 1879, Warszawa, zm. 14 VI 1909, tamże,
    malarz;
  • Wojtowicz Bazyli, ur. 2 IV 1899, Czarnorzeki, zm. 27 III 1985, Poznań,
    rzeźbiarz;
  • Wojtyczko Ludwik, ur. 1873, Kraków, zm. 1949, tamże,
    architekt;
  • Wojtyła Karol,
    papież, → Jan Paweł II.
  • Wojtyszko Maciej, ur. 16 IV 1946, Warszawa,
    reżyser, pisarz.
  • wokalistyka
    [łac. vocalis ‘głosowy’],
    muz. dział muzyki, obejmujący utwory śpiewane, ich wykonywanie, komponowanie.
  • wokaliza
    [łac. vocalis ‘głosowy’],
    muz. śpiew pozbawiony tekstu słownego, oparty na samogłoskach (zwykle na samogłosce „a”) lub prostych sylabach (np. „ma, me, mi, mo, mu”),
  • wokalizm
    [łac. vocalis ‘głosowy’; ‘samogłoska’],
    językozn. zasób samogłosek danego języka mających określone funkcje i pozostających w określonych stosunkach.
  • przeznaczona do wykonania przez głosy ludzkie: solo lub w zespole (ansambl, chór);
  • północno-wschodnia część VII dzielnicy samorządowej Zwierzyniec (Kraków), między Rudawą a Lasem Wolskim, na stokach wzgórza Sowiniec;
  • miasto w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, na Równinie Piotrkowskiej, nad Wolbórką i jej dopływem Moszczanką;
  • miasto w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, na pograniczu wyżyn Olkuskiej i Częstochowskiej, na obszarze Bramy Wolborskiej, gdzie znajdują się źródła Białej Przemszy (lokalnie zw. Centralą lub Pokrzywianką) i Szreniawy, w sąsiedztwie Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych.
  • arch. ornament ciągły pasowy składający się z wypukłych, jajowatych elementów, rzeźbiony lub malowany;
  • Wolf Christa Wymowa, ur. 18 III 1929, Gorzów Wielkopolski (niem. Landsberg), zm. 1 XII 2011, Berlin,
    pisarka niemiecka;
  • Wolf-Ferrari Ermanno, ur. 12 I 1876, Wenecja, zm. 21 I 1948, tamże,
    kompozytor włoski;
  • Wolf Friedrich Wymowa, ur. 23 XII 1888, Neuwied, zm. 5 X 1953, Lehnitz k. Oranienburga,
    niem. dramatopisarz i prozaik, pochodzenia żydowskiego,
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia