• m. powiatowe w województwie lubelskim, na obszarze Garbu Włodawskiego, nad Bugiem, u ujścia Włodawki, przy granicy z Białorusią, w pobliżu granicy z Ukrainą, w sąsiedztwie Sobiborskiego Parku Krajobrazowego.
  • Włodek Ignacy, ur. 24 VII 1723, Małogoszcz (Kieleckie), zm. 1780, Rzym,
    pisarz, jezuita;
  • Włodkowic Paweł z Brudzenia, Paulus Vladimiri, ur. ok. 1370, Brudzeń nad Skrwą, zm. po 9 X 1435, Kraków,
    prawnik, pisarz religijno-polityczny, dyplomata.
  • Włodzimierz, Władịmir, Włodzimierz nad Klaźmą,
    m. w Federacji Ros., nad Klaźmą;
  • Włodzimierz, Wołodymyr, Volodymyr, 1945–2021 Włodzimierz Wołyński,
    m. na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim, nad Ługą (dopływ Bugu), w pobliżu granicy z Polską.
  • stworzony w końcu XVII w. przez A. Scarlattiego typ uwertury składającej się z 3 części: szybkiej, wolnej, szybkiej (allegro, adagio, allegro).
  • język rom.;
  • w. gminna w woj. wielkopol., w pow. leszczyńskim, na Pojezierzu Sławskim, w Przemęckim Parku Krajobrazowym;
  • m. powiatowe w województwie świętokrzyskim, w Niecce Włoszczowskiej.
  • Wnęk Maria, ur. 15 VI 1922, Olszanka (koło Starego Sącza), zm. 12 IV 2005, tamże,
    malarka;
  • wgłębienie w elewacji budynku lub w ścianie wewn.;
  • szt. plast. w malarstwie i grafice przedstawienie wnętrza architektonicznego, często w połączeniu ze sceną rodzajową;
  • przestrzeń wydzielona z otoczenia, służąca określonym potrzebom materialnym i kulturalnym człowieka;
  • Wniebowzięcie, łac. Assumptio Beatae Mariae Virginis, Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny,
    w chrześcijaństwie zabranie do nieba Marii, Matki Chrystusa.
  • → Wydawnictwa Naukowo-Techniczne.
  • Wnuk Marian, ur. 5 IX 1906, Przedborze (Kielecczyzna), zm. 29 IX 1967, Warszawa,
    mąż Magdaleny Więcek, rzeźbiarz;
  • Wnuk-Nazarowa Joanna, ur. 29 V 1949, Gdynia,
    córka W. Wnuka, kompozytorka i dyrygent;
  • Wnuk Włodzimierz, ur. 15 V 1915, Zakopane, zm. 7 IX 1992, Kraków,
    pisarz i publicysta;
  • Wnukowa Józefa, ur. 2 IV 1911, Warszawa, zm. 23 I 2000, Gdańsk,
    malarka;
  • woalka
    [fr. < łac.],
    przejrzysta zasłona na twarz, najczęściej z tiulu lub koronki, noszona przy kapeluszach kobiecych od lat 70. XIX w. do lat 40. XX w.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia