• prawo przestępstwo polegające na umyślnym pozbawieniu człowieka życia;
  • w. gminna w woj. lubuskim, w pow. zielonogórskim, na wschodnim skraju Wału Zielonogórskiego, nad jez. Liwno (Zabór Wielki) i przepływającą przez nie Śmigą (lewy dopływ Odry), w otoczeniu lasów;
  • miasto w województwie śląskim, pow. grodzki, na Wyż. Katowickiej i w Kotlinie Raciborskiej, nad Kłodnicą i jej dopływem Bytomką, w zachodniej części GOP.
  • Zabrzeziński Jan, data ur. nieznana, zm. 2 II 1508,
    marszałek wielki litewski;
  • Zacatecas
    [sakatẹkas] Wymowa,
    m. w środkowym Meksyku, na Wyż. Meksykańskiej, na wys. ok. 2500 m; stolica stanu Zacatecas. Od 1546 osada przy kopalni srebra, od 1585 prawa miejskie; pod Z. w czasie rewolucji meksykańskiej 1910–17 F. Villa pokonał 23 VI 1914 oddziały prezydenta V. Huerty.
  • Zaccaria
    [dzakkạrja]
    Antonio Maria, święty, ur. 1502, Cremona (Włochy), zm. 5 VII 1539, tamże,
    założyciel zgromadzeń zakonnych;
  • Zachariä von Ligenthal
    [z. fon lịgənta:l]
    Karl Eduard, ur. 24 XII 1812, Heidelberg, zm. 3 VI 1894, Saksonia,
    niem. bizantynolog i prawnik;
  • Zachariasiewicz Władysław, ur. 7 XI 1911, Kraków, zm. 21 IX 2016, Waszyngton,
    prawnik, działacz polonijny;
  • Zachariasz, żył w VI w. p.n.e.,
    jeden z bibl. 12 proroków mniejszych;
  • Zacharyasiewicz, Zacharjasiewicz, Franciszek Ksawery, ur. 1 XII 1770, Stanisławów (ob. Iwano-Frankowsk), zm. 12 VI 1845, Przemyśl,
    biskup tarnowski od 1835 i przemyski od 1840;
  • rodzina kupców i producentów sukna, rodem z Leeds (Anglia), w XVII w. osiadła w Międzyrzeczu i Międzychodzie, następnie w Warszawie, Zgierzu i Supraślu.
  • obszar ok. 6 tys. km2 na zachód od Jordanu (łącznie ze wschodnią częścią Jerozolimy);
  • archeol. wielka jednostka kulturowa występująca we wczesnym holocenie w zachodniej Europie (częściowy odpowiednik kultury tardenuaskiej);
  • agencja informacyjno-publicyst., zał. 1940 w Warszawie, w warunkach konspiracyjnych, wznowiona 1945 w Poznaniu;
  • Zachodnia Dywizja Strzelców, 52 Dywizja Strzelców,
    ochotnicza międzynarodowa formacja Armii Czerwonej, sformowana VIII–IX 1919 z rozwinięcia Czerwonego Pułku Rewolucyjnego Warszawy;
  • archeol. zespół kultur i grup kulturowych między Pasłęką a dorzeczem Dźwiny w okresie wpływów rzymskich i wędrówek ludów;
  • obszar Pomorza Zachodniego sięgający na wschodzie po ziemię bytowsko-lęborską, na zachodzie obejmujący wschodnią i środkową część obecnego niem. kraju związkowego Meklemburgia-Pomorze Przednie;
  • woj. (od 1999) w północno-zachodniej Polsce, nad Morzem Bałtyckim (dł. granicy mor. 184,9 km), na zachodzie graniczy z Niemcami (186,6 km), na wschodzie z woj. pomor., na południowym wschodzie z wielkopol., na południu z lubuskim; utworzone z woj. szczecińskiego, koszalińskiego oraz części słupskiego, pilskiego i gorzowskiego;
  • zachowanie, zachowanie się,
    psychol. jedno z podstawowych pojęć psychologii; w najszerszym znaczeniu — każda dająca się obserwować reakcja na bodźce z otoczenia lub ogół reakcji i ustosunkowań organizmu żywego do środowiska.
  • prawo instytucja prawna mająca na celu zabezpieczenie interesów osób najbliższych spadkodawcy (małżonek, najbliżsi krewni) należących do kręgu spadkobierców ustawowych, którzy muszą otrzymać ze spadku korzyść niezależnie, a nawet wbrew woli spadkodawcy;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia