• Zengővárkony
    [zẹngöwa:rkoń],
    stanowisko archeol. w południowych Węgrzech, ok. 18 km na północny wschód od m. Pecz;
  • Zenobia, Septimia Zenobia, żyła w III w.,
    uzurpatorka rzymska, obywatelka Palmyry, żona Odenata;
  • Zenon, pocz. Tarasikodissa, ur. ok. 440, Izauria, zm. 9 IV 491, Konstantynopol,
    cesarz wschodniorzymski 474–475 i 476–91;
  • Zenon z Elei, Zḗnōn, ur. ok. 490, zm. ok. 430 r. p.n.e.,
    filozof gr.; jeden z eleatów, uczeń i przyjaciel Parmenidesa z Elei, jego następca w szkole eleackiej;
  • Zenon z Kition, Zḗnōn, ur. ok. 333, zm. ok. 262,
    filozof gr., założyciel szkoły stoików;
  • Zenowicz, Despot-Zenowicz, Aleksander, ur. 1829, Kietowiszki k. Trok, zm. 8 V 1897, Koreis (Krym),
    generał w służbie ros., zesłaniec;
  • Zera Jaykob, przydomek Konstantyn, data ur. nieznana, zm. 1468,
    cesarz Etiopii 1434–68;
  • Zerbe Emil, ur. 4 I 1897, Łódź, zm. 16 VII 1954, tamże,
    działacz mniejszości niem. w Polsce, inżynier;
  • Zerboni di Sposetti Joseph, ur. 23 V 1766, Wrocław, zm. 27 V 1831, Rabczyn,
    nacz. prezes Wielkiego Księstwa Poznańskiego 1815–24, Niemiec, pochodzenia wł.
  • Zerbst
    [crpst],
    m. w środkowej części Niemiec, w kraju związkowym Saksonia-Anhalt, na północny zachód od m. Dessau.
  • Zẹrwas Napolẹon, ur. 1891, zm. 10 XII 1957, Ateny,
    gr. oficer i polityk;
  • Zerwikaptur, Koziegłowy,
    polski herb szlachecki;
  • rodzaj kary pozbawienia wolności, polegający na skierowaniu skazanego do odległej miejscowości lub kolonii na przymusowy pobyt dożywotni lub czasowy;
  • opisane w Dziejach Apostolskich i zapowiedziane przez Chrystusa w Ewangelii zstąpienie Ducha Świętego na apostołów zebranych w wieczerniku w Jerozolimie niedługo po śmierci Jezusa;
  • emigr. czasopismo hist.;
  • kwartalnik lit.,
  • kwartalnik nauk.,
  • kwartalnik kryt.-lit.,
  • dwutygodnik społ.-kult., wyd. 1932–39 (od 1937 nieregularnie jako miesięcznik) w Warszawie;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia