zespół maltretowanego dziecka

zespół maltretowanego dziecka,

med. choroba społ. dotycząca gł. małych dzieci;

za maltretowanie dziecka uważa się każde zamierzone lub niezamierzone działanie osoby dorosłej, społeczności lub państwa, które ujemnie wpływa na zdrowie, rozwój fiz. i psychospoł. dziecka (definicja WHO 1985); najczęstsze formy maltretowania dziecka: fiz. — bicie, okaleczanie lub innego rodzaju nadużywanie siły; emocjonalne — odrzucenie, ignorowanie, terroryzowanie, szantażowanie; seksualne — naruszanie intymnej przestrzeni ciała, dotykanie o podtekście seksualnym, nadużycia seksualne, gwałt; zaniedbywanie — długotrwałe niezaspokajanie podstawowych potrzeb fiz. i emocjonalnych; ONZ 1989 ogłosiła Kartę praw dziecka, ratyfikowaną przez Polskę 1991.