zauropody, Sauropoda,
podrząd dinozaurów gadziomiednicznych, tworzący wraz z prozauropodami grupę zauropodokształtnych, czyli zauropodomorfów (Sauropodomorpha);
zauropody
Encyklopedia PWN
największe zwierzęta lądowe, jakie kiedykolwiek żyły na Ziemi; miały czaszkę stosunkowo małą, z dużymi nozdrzami przesuniętymi daleko ku tyłowi; zęby słupkowate lub łopatkowate, na ogół rzadko rozmieszczone; szyja i ogon bardzo długie; kręgi szyi i tułowia duże, z lekkimi, jamistymi trzonami; łuki kręgów tułowia z dodatkowymi wyrostkami wzmacniającymi połączenia międzykręgowe; miednica szeroka, z przedpanewkową częścią kości biodrowej odgiętą na zewnątrz; kończyny słupowate, o pełnych kościach; kości nadgarstka i skoku zredukowane do 1–2 elementów; kończyny 5-palcowe, ale palce silnie skrócone; tępe pazury występują tylko na I palcu kończyn przednich i I–III palcach kończyn tylnych; kości śródręcza ustawione pionowo, tworzyły prawie krąg, a kości śródstopia ustawione w półkolu. Odżywiały się miękką roślinnością, po którą, dzięki niezwykle długiej szyi, mogły sięgać do szczytów najwyższych drzew. Były czworonożne, mogły też stawać na tylnych kończynach. Znane od wczesnej jury do końca mezozoiku na wszystkich kontynentach, oprócz Antarktydy. Jednym z najsmuklejszych zaurupodów był późnojurajski diplodok (Diplodocus) z Ameryki Północnej, dł. ponad 25 m, wys. w krzyżu 4 m, masa ok. 19 t; nieco krótszy, ale masywniej zbud. i cięższy (ok. 30 t) był współcz. mu Apatosaurus (dawna nazwa brontozaur), także z Ameryki Północnej, afryk. brachiozaur (Brachiosaurus) z późnej jury, dł. 27 m, wys. w kłębie 6 m (w odróżnieniu od wszystkich dinozaurów miał przednie kończyny dłuższe od tylnych), masa do 47 t; największy zaurupod — Seismosaurus, dł. co najmniej 40 m, znany z przeł. późnej jury i wczesnej kredy z Ameryki Północnej.
