wyparka

wyparka,

aparat stosowany do odparowywania rozpuszczalnika z roztworu (lub emulsji) w celu zagęszczenia roztworu lub wydzielenia rozpuszczonych ciał stałych;

najczęściej odparowywanie prowadzi się w temperaturze wrzenia, w aparatach zamkniętych, pod ciśnieniem atmosferycznym, a także niższym lub wyższym od atmosferycznego.; jako czynnik grzejny stosuje się zwykle parę wodną; w małych wyparkach elementem grzejnym jest płaszcz grzejny lub wężownica, w dużych — zespół prostych rur tworzący wiązkę; zespół wyparek jest zw. baterią wyparną lub wyparką wielodziałową.