wstrząsowe leczenie
 
Encyklopedia PWN
wstrząsowe leczenie, sejsmoterapia,
med. w psychiatrii metoda leczenia chorób psychicznych przez wywoływanie głębokiego wstrząsu biol.; wynikającego z wprowadzenia organizmu w stan gwałtownej, lecz kontrolowanej utraty przytomności;
może też przebiegać z wystąpieniem drgawek toniczno-klonicznych lub innych przejawów przestrojenia w zakresie podstawowych systemów regulacyjnych i procesów metabolicznych; w l.w. wykorzystywano różne substancje, silnie oddziałujące na ośrodkowy układ nerwowy (m.in. wstrząsy kamforowe, indoklonowe, kardiazolowe, atropinowe), duże dawki insuliny powodujące gwałtowną hipoglikemię prowadzącą do śpiączki (wstrząsy lub śpiączki insulinowe) lub przepływ prądu elektr. (elektrowstrząsy); metody te cechowała niewielka skuteczność przy znacznym ryzyku groźnych powikłań — wprowadzano je w 1. poł. XX w.; współcz. mają znaczenie wyłącznie hist., wyjątkiem jest elektrowstrząsowe leczenie.
W szerszym znaczeniu do l.w. można zaliczyć naiwne, hist. próby leczenia za pomocą nagłego przestrachu (wrzucenie do wody, strzał obok ucha); wstrząsem odpornościowym i metabolicznym uzasadniano też leczn. wpływ gorączki wywoływanej wszczepianiem malarii, które, zanim wynaleziono penicylinę, okazało się skuteczne w przypadku późnych, psychiatrycznych powikłań kiły mózgu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia