wschodniopruski koń
 
Encyklopedia PWN
wschodniopruski koń,
niem. rasa wszechstronnie użytkowych, szlachetnych koni półkrwi (gł. ang.);
wyhodowana w XIX w. na terenie dawnych Prus Wsch., przez krzyżowanie miejscowych klaczy z ogierami trakeńskimi; wys. w kłębie 155–168 cm, masa ciała 500–650 kg; po II wojnie świat. w Polsce konie wschodniopruskie razem z trakeńskimi weszły w skład populacji koni mazurskich, a następnie wielkopolskich; w Niemczech przyczyniły się do utworzenia współcz. populacji koni trakeńskich.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia