wody mineralne

wody mineralne,

geol. rodzaj wód podziemnych zawierających co najmniej 1 g/dm³ rozpuszczonych składników mineralnych;

w w.m. z reguły dominują jony chlorkowe Cl⁻ i sodowe Na⁺, niekiedy wapniowe Ca²⁺, rzadko siarczanowe SO₄²⁻; najczęściej występują wody słonawe, o mineralizacji 3–10 g/dm³, wody słone, o mineralizacji 10–35 g/dm³, i solanki, o mineralizacji przekraczającej 35 g/dm³; w niektórych solankach — tzw. silnych, mineralizacja przekracza 150 g/dm³. Część w.m. stanowią wody lecznicze; zalicza się do nich wody słabo zmineralizowane, zawierające mniej niż 1 g/dm³ soli miner. i gazów, oraz wody swoiste, zawierające jeden lub więcej składników o silnej aktywności farmakodyn., o stężeniach przekraczających ustalone w balneoterapii granice; do wód leczn. należą np. wody arsenowe, fluorkowe, bromkowe, jodkowe, siarczkowe, borowe, kwasowęglowe, szczawy, wody radoczynne (zawierające rozpuszczone pierwiastki promieniotwórcze, gł. radon, wywołujące promieniowanie jądr. o natężeniu przekraczającym 2 nCi/dm³), także wody o podwyzszonej temp. (cieplice); znajdują szerokie zastosowanie w lecznictwie uzdrowiskowym (np. do kapieli leczn., okładów, kuracji pitnych, inhalacji), dostępne są także wody butelkowane. Głębokość występowania wód podziemnych w poszczególnych obszarach w różnym stopniu wpływa na ich mineralizację, np. w rejonie Warszawy w.m. pojawiają się na głęb. 200–300 m, w rejonie Łodzi — na głęb. ok. 600–800 m, zaś w Karpatach — średnio już na głęb. 50 m.