włodarz

włodarz,

w średniowiecznej Polsce urzędnik zarządzający majątkiem książęcym, biskupim, możnowładczym lub gospodarką grodu książęcego;

od XIV w. termin wypierany przez określenia: rządca, wielkorządca; w XVI w. zarządca folwarku; w okresie późniejszym nadzorował prace polowe i odrabiających pańszczyznę chłopów, był też pośrednikiem między administracją folwarku a wsią; po uwłaszczeniu — oficjalista kierujący na folwarku pracą czeladzi i robotników rolnych.