witeryt
 
Encyklopedia PWN
witeryt,
minerał, węglan baru BaCO3;
krystalizuje w układzie rombowym; bezb., białawy, szarawy lub brunatnawy; trujący (pył w. działa toksycznie na drogi oddechowe); występuje w utworach hydrotermalnych, w większych ilościach — gł. w Wielkiej Brytanii (m.in. Cumberland), Niemczech (Saksonia), Czechach (Przybram); niekiedy stosowany do otrzymywania związków baru, także w przemyśle ceramicznym.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia