wilkierze
 
Encyklopedia PWN
wilkierze,
w dawnej Polsce ustawy wydawane przez rady miejskie lub ławy sądowe miast na prawie niemieckim, uzupełniające istniejące przepisy prawne zgodnie z aktualnymi potrzebami miasta;
na ziemiach polskich najstarsze znane — z Lwówka (1311) i Wrocławia (1314); również wilkierze (rzadziej zwane ordynacjami) — w XVII–XVIII w. przepisy prawne wiejskie, wydawane przez właścicieli wsi, normujące życie wewnętrzne wsi, powinności chłopów, organizację władz i sądu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia