wiercenie obrotowe
 
Encyklopedia PWN
wiercenie obrotowe,
górn. wiercenie polegające na skrawaniu, ścieraniu, miażdżeniu lub kruszeniu skały przez obracający się świder;
np. okrętne (ręczne), stołowe (z umieszczonym na powierzchni ziemi stołem obrotowym napędzanym silnikiem), turbinowe (z elektrowiertem lub turbowiertem); pozwala na osiąganie znacznych głębokości otworów (ponad 11 tys. m).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia