wielkorządca krakowski,
w dawnej Polsce urzędnik stojący na czele wielkorządów;
wielkorządca krakowski
Encyklopedia PWN
urząd pojawił się w 2. ćwierci XIV w., początkowo pod nazwą prokuratora generalnego, dopiero w początku XV w. nabrał charakteru ogólnomałopolskiego; wielkorządca krakowski kontrolował dochody skarbu monarszego, nadzorował zamek wawelski (prócz skarbu), żeglugę i spław wiślany, osadzał kolonistów w wielkorządach; podlegały mu majętności ziemskie, czynsze, daniny, robocizny i dochody miejskie z dóbr wielkorządowych.
