wielka płyta,
bud. system budownictwa polegający na uprzemysłowionej produkcji ujednoliconych wielkowymiarowych żelbetowych elementów płytowych (prefabrykatów), wytwarzanych w fabrykach, a następnie transportowanych na miejsce budowy i tam montowanych przy użyciu dźwignic;
wielka płyta
Encyklopedia PWN
elementy w.p. (pot. zw. też w.p.) to całe ściany (z otworami drzwiowymi i okiennymi), stropy, biegi schodów itp. System został wynaleziony w latach 40. XX w. we Francji, w Polsce stosowany w latach 60–80 (wiele budynków z w.p. wymaga dziś remontu m.in. ze względu na korozję połączeń płyt), ob. stosowana jedynie w budownictwie przemysłowym.
