wideotelefonia
 
Encyklopedia PWN
wideotelefonia
[łac.-gr.],
wideofonia,
usługa telekomunik. polegająca na dwustronnym przesyłaniu głosu i ruchomego obrazu (bez przekazywania pełnego ruchu) między aparatami użytkowników (wideotelefonami);
umożliwia wzajemne widzenie się rozmawiających osób. Wideotelefon stanowi samodzielne urządzenie, składające się z aparatu telefonicznego, miniaturowej kamery telewizyjnej, ekranu (najczęściej ciekłokrystalicznego) oraz układów kodowania i kompresji obrazu, lub ma postać komputera wyposażonego w specjalną kartę, mikrotelefon i kamerę; wideotelefony są przyłączane do analogowej sieci telefonicznej (za pośrednictwem modemu), częściej do sieci cyfrowej z integracją usług (ISDN) lub sieci komputerowej LAN. Użytkownik ma możliwość wyboru rodzaju realizowanego połączenia (foniczne lub wideopołączenie), szybkości transmisji, rozdzielczości obrazu. W niektórych rozwiązaniach do wideotelefonu można dołączać urządzenia zewn., takie jak: mikrofon, głośnik, kamerę, monitor — można go wtedy wykorzystywać do nagrywania rozmów, realizacji funkcji automatycznej sekretarki, monitorowania pomieszczeń, uczestniczenia w wideokonferencjach. Szybkość transmisji wideotelefonicznej w sieci ISDN najczęściej wynosi (w zależności od wymaganej jakości obrazu) 64 lub 128 kbit/s (maks. 384 kbit/s), w sieci analogowej — 28,8 kbit/s lub 9,6 kbit/s.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia