wibrafon
instrument muz. z grupy idiofonów uderzanych (idiofony);
[łac.-gr.],
wibrafon
Encyklopedia PWN
2 rzędy chromatycznie strojonych metal. płytek (uderzanych filcowymi pałeczkami) z umieszczonymi niżej metal. rurami pełniącymi funkcję rezonatorów; przy górnym, otwartym końcu rury znajduje się krążek, który wprawiony w ruch za pomocą mechanizmu elektr. daje efekt wibrującego dźwięku; wibrafon, zbud. na pocz. XX w. na wzór instrumentów azjat., przyjął się pocz. w zespołach rozrywkowych i jazzowych, później też w orkiestrze symfonicznej.
