wianki
 
Encyklopedia PWN
wianki,
etnogr.:
1) koła plecione z roślin (ziół, kwiatów); w kulturach starożytnej Europy i in. kontynentów wianki były znakiem wyróżnienia, odświętności; wkładano je na głowę, ramiona, nogi osób poddawanych jakiemuś obrzędowi lub czczonych; były też składane jako ofiara;
2) jeden ze słowiańskich zwyczajów, w Polsce praktykowanych w okresie lata (tzw. noc świętojańska z 23 na 24 VI) polegający na rzucaniu wianków z zapaloną pośrodku świecą w nurt rzeki i na wróżeniu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia