węglarstwo
 
Encyklopedia PWN
jedna z najbardziej rabunkowych form eksploatacji lasu; węglarstwo nabierało znaczenia wraz z upowszechnieniem się dymarek i dalszym rozwojem hutnictwa; wypalanie węgla odbywało się w kopcach porąbanego na polana drewna, przykrytych darnią i gliną lub chrustem i piaskiem (w tzw. mielerzach), przy minimalnym dostępie powietrza; w Polsce największe ośrodki węglarstwa znajdowały się w Zagłębiu Staropolskim; zazwyczaj zajmowali się nim specjaliści węglarze, działający jako niezależni rzemieślnicy we wsiach położonych w lasach bądź jako najemni pracownicy kuźnic i hut szkła; węglarstwo zanikło w XIX w.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia