vorling

vorling, voorling, forrel,

średniow. miara powierzchni gruntu, szerokości 60 prętów;

używana na terenach bagnistych w Niderlandach, gdzie w XIII w. stanowiła 1/30 lokalnego łana, znana także w północnych Niemczech; później nazwy „vorling” używano na określenie połowy małej miary rolnej, w XVIII w. — ok. 1/2 jugerum, w 1. poł. XX w. — 1/2 morgi.