viola, wiola,
instrument muz. z grupy chordofonów smyczkowych (chordofony);
viola
Encyklopedia PWN
znany w Europie od średniowiecza, wyparty na pocz. XVIII w. przez rodzinę instrumentów skrzypcowych (skrzypce, altówka, wiolonczela). Na przeł. XV i XVI w. wyodrębniły się: viola da braccio, podczas gry trzymana przy ramieniu; owalny, wydłużony korpus rezonansowy z wcięciami bocznymi oraz 4 strunami strojonymi w kwintach; viola da gamba, trzymana na kolanach lub między nimi; charakterystyczne wysokie boczki, spadziście zbiegające się ku szyjce, płaski spód daszkowato załamany w górnej części korpusu, głębokie wcięcia talii, 5–6 strun strojonych w tercjach i kwartach; jedyną stosowaną we współcz. orkiestrze odmianą violi da gamba jest kontrabas. Viola d’amore (amorka), w XVII w. dyszkantowo-altowa odmiana violi da gamba, z 5–7 strunami melodycznymi i 7–14 strunami rezonansowymi.
