trotyl
materiał wybuchowy kruszący, związek organiczny z grupy nitrozwiązków aromatycznych;
[niem. < ang.],
2,4,6-trinitrotoluen, TNT, (NO2)3C6H2CH3,
trotyl
Encyklopedia PWN
jasnożółta substancja krystal. o temperaturze topnienia 80,6°C; niehigroskopijny; odznacza się trwałością, małą wrażliwością na uderzenie i tarcie oraz średnią siłą wybuchu; bezpieczny w produkcji; jeden z najczęściej stosowanych wojsk. kruszących materiałów wybuchowych; wprowadzony na pocz. XX w.; służy (także jako składnik mieszanin) do napełniania bomb lotn., pocisków, głowic rakiet, torped, min; używany także w technice cywilnej. W tonach t. wyraża się energię bardzo silnych wybuchów (trotylowy równoważnik).
