tragiczny tydzień,
bunt robotniczy w Barcelonie (26 VII–1 VIII 1909);
tragiczny tydzień
Encyklopedia PWN
był spowodowany decyzją hiszp. rządu M. Maury o zwiększeniu obecności wojsk. w Maroku i wysłaniu tam zmobilizowanych rezerwistów, co wywołało protesty społ.; 26 VII, z inicjatywy anarchistów i socjalistów, wybuchł strajk generalny, który objął kilka miast Katalonii; 27 VII w Barcelonie przekształcił się w sposób żywiołowy w eksplozję niezadowolenia społ.: tłum wznosił barykady i opanował ulice, demolował i podpalał kościoły oraz klasztory, niszczył urządzenia publiczne; w trakcie buntu nie sformułowano celów polit., ale w dużym stopniu nabrał on charakteru antyklerykalnego; po kilku dniach został stłumiony; zginęło ponad 100 osób; represje, ok. 450 wyroków więzienia i 17 śmierci (5 wykonano), a zwłaszcza stracenie lewicowego pedagoga F. Ferrera (mimo braku dowodów, skazany za przewodzenie rozruchom) wywołały protesty w Hiszpanii i poza nią, co doprowadziło do dymisji rządu (X 1909).
