tetraploidy
 
Encyklopedia PWN
tetraploidy
[gr.],
genet. organizmy zawierające w jądrach komórek somatycznych 4 komplety podstawowego zestawu chromosomów (4n), czyli 4 pełne genomy;
u zwierząt letalne lub subletalne, pojawiają się spontanicznie u roślin; wiele roślin uprawnych to tetraploidy (pszenica, kukurydza, buraki, ziemniaki); cenne dla rolnictwa: dają lepsze plony dzięki zwiększeniu rozmiarów roślin (gigantyzm organów) przy jednoczesnej podwyższonej odporności na suszę; dalsze zwiększanie liczby chromosomów często prowadzi do nieprawidłowości w wykształcaniu organów (poliploidalność).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia