telewizja interaktywna,
zwana też multimedialną, daje możliwość kształtowania indywidualnej oferty programowej przy wykorzystaniu, np. zasobów centralnego banku filmów, możność korzystania z wielu wariantów dziennika telewizyjnego, transmisji imprezy sportowej ukazywanej z dowolnie przez widza wybranych kamer, wielu różnorakich usług towarzyszących, np. bankowych, handlowych, komputerowych. T.i. umożliwia wysyłanie sygnału zwrotnego;
telewizja interaktywna
Encyklopedia PWN
1999 w Wielkiej Brytanii wprowadzono na rynek domowe anteny satelitarne (o średnicy 60 cm) zapewniające bezpośrednią transmisję dwukierunkową. Dzięki temu podczas oglądania ulubionego programu można mieć dostęp do większej ilości informacji lub zrobić z ekranu monitor komputerowy (wysyłać pocztę elektroniczną czy żeglować po stronach WWW). Techniczne i finansowe kłopoty stwarza emisja internetowych filmów (rozwiązaniem jest sytstem pay-per-viev — czyli płacenie przed projekcją, cena obejrzenia premierowego pokazu nie powinna przekraczać 60% ceny biletu kinowego). Widz bez przeglądania programów określa stację, do której ma dostęp, czas emisji i rodzaj programu, jaki go interesuje. Komputerowa aplikacja — uwzględniając preferencje widza — wskazuje pozycje.