tabor
 
Encyklopedia PWN
tabor
[czes.],
wojsk. dawniej obóz warowny tworzony z połączonych wozów ustawionych w kilka rzędów, stosowany w działaniach wojennych od starożytności do XVII w.;
w Polsce w XVI–XVII w. (np. bitwa pod Obertynem 1531); w XVII w. system stosowania taboru przejęli od Polaków Rosjanie oraz Kozacy, którzy byli mistrzami w posługiwaniu się taborem (Kumejki 1637, Beresteczko 1651, Ochmatów 1655). Współcześnie — zespół środków transportu z wszelkim zaopatrzeniem dla wojska lub (także cywilnym) środków transportu określonego rodzaju (tabor kolejowy, drogowy).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia