sznaucery
 
Encyklopedia PWN
sznaucery
[niem.],
szorstkowłose rasy psów o charakterystycznie owłosionym pysku, często niewłaściwie nazywane brodaczami monachijskimi;
podobnie jak pinczery pochodzą od średniow. psów żyjących w północnej Szwajcarii i graniczących z nią krajach niem.; głowa wydłużona o długim pysku w kształcie klina; brzuch lekko podkasany; sierść szorstka, tworząca charakterystyczną brodę i krzaczaste brwi; występują w 3 rasach różniących się wzrostem: sznaucer olbrzym (wys. 60–70 cm), sznaucer średni (45–50 cm), sznaucer miniaturowy (30–35 cm); ubarwienie czarne lub tzw. pieprz i sól, u sznaucera miniaturowego także czarnosrebrzyste i białe; używane jako psy służbowe i reprezentacyjne.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Sznaucer olbrzym rys. M. Żuk/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia