szkuta
 
Encyklopedia PWN
szkuta
[hol.]:
1) mor. żaglowiec handl. i wojenny; wyporność 80–160 t, używany w średniowieczu;
2) największy z dawnych pol. statków rzecznych; bezpokładowy, żaglowo-wiosłowy, o 1 maszcie i ok. 10 wiosłach na każdej burcie, używany do XIX w.;
3) drewniany statek kaszubski o 1–2 masztach i 3–4 żaglach; używany XIX–XX w., gł. do transportu piasku i kruszywa; pierwsze pol. statki handl. po I wojnie światowej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia