szkocki język:
szkocki język
Encyklopedia PWN
1) język z grupy goidelskiej (gaelskiej) języków celtyckich; przeniesiony do Szkocji przez irl. kolonistów w V w.; współcześnie używany przez Szkotów w zachodniej Szkocji i na Hebrydach; najstarsze zabytki od IX w., największy rozkwit języka szkockiego w XIV–XVI w.; współcz. język lit., oparty na Biblii z 1801, różni się znacznie od odmiany mówionej, silnie zróżnicowanej terytorialnie; 3 zespoły gwar: północno-wschodnie (Sutherland), południowo-zachodnie (centrum w Agryll) oraz gwary Hebrydów Zewn.; od XVI w. wypierany przez język ang.;
2) wariant języka angielskiego.