szkocki język
 
Encyklopedia PWN
szkocki język:
1) język z grupy goidelskiej (gaelskiej) języków celtyckich; przeniesiony do Szkocji przez irl. kolonistów w V w.; współcześnie używany przez Szkotów w zachodniej Szkocji i na Hebrydach; najstarsze zabytki od IX w., największy rozkwit języka szkockiego w XIV–XVI w.; współcz. język lit., oparty na Biblii z 1801, różni się znacznie od odmiany mówionej, silnie zróżnicowanej terytorialnie; 3 zespoły gwar: północno-wschodnie (Sutherland), południowo-zachodnie (centrum w Agryll) oraz gwary Hebrydów Zewn.; od XVI w. wypierany przez język ang.;
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia