szczyt

szczyt,

geogr. kulminacja wypukłej formy terenu: góry, grzbietu itp. w obszarach o rzeźbie górskiej;

może mieć charakter turni lub iglicy skalnej (np. Mnich w Tatrach czy Dent du Géant w Alpach), kopulastego wzniesienia o niewielkiej powierzchni (Tarnica w Bieszczadach Zachodnich) lub rozległego spłaszczenia (Śnieżnik w Sudetach). Potocznie pojęcie sz. często bywa rozszerzane np. na całą górę, a nie tylko jej wierzchołek; poza obszarami górskimi używane rzadko, raczej tylko w odniesieniu do najwyższej części wzniesienia (np. szczyt wydmy, szczyt pagóra morenowego).