szaniec
 
Encyklopedia PWN
szaniec
[niem.],
rodzaj ziemnego umocnienia polowego, składającego się z wału i rowu;
stosowany w fortyfikacji polowej do końca XIX w.; służył jako osłona stanowisk ogniowych artylerii; szaniec zamknięty miał nazwy: reduta, fort, bastion, otwarty zaś –– redan, luneta, półreduta.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia