szachy heksagonalne
 
Encyklopedia PWN
szachy heksagonalne,
odmiana gry w szachy rozgrywana na planszy o kształcie sześcioboku, złożonej z sześciokątnych pól;
jednym z wariantów sz.h. jest oprac. w latach 50. przez W. Glińskiego (Brytyjczyk pol. pochodzenia): plansza złożona z 91 pól, każdy z graczy dysponuje 18 bierkami — król, hetman, 2 wieże, 2 skoczki, 3 gońce, 9 pionów; od 1980 są rozgrywane mistrzostwa Europy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia