sytuacjonizm,
ruch artystyczny zainicjowany 1957 przez G. Deborda;
sytuacjonizm
Encyklopedia PWN
twórców s. (m.in.: M. Berstein, Constant, A. Jorn, G. Pinot-Gallizio, M. Wyckaert), skupionych w Internationale Situationiste (Międzynarodówce Sytuacjonistycznej), łączyło przekonanie, że w nowoczesnym świecie sztuka, sprowadzona do roli towaru, przedstawia nieprawdziwe, zakłamane wyobrażenia relacji społ.; wg ich koncepcji sztuka powinna być narzędziem walki z kapitalizmem i wszelkimi innymi systemami polit. i społ. zniewalającymi człowieka, jednym ze sposobów gwałtownego i radykalnego zakwestionowania ustalonego porządku; w walce tej posługiwali się graficznie oprac. tekstami, plakatami oraz filmami; korzystali też z gotowych rozwiązań wizualnych, nadając im nowy sens poprzez zabieg tzw. odwracania znaczeń; tworzyli „sytuacje”, służące obnażeniu polit. oblicza systemu; 1972 ruch sytuacjonistów został rozwiązany.
