syleni

syleni, sylenowie, gr. Silēnoí, Seilēnoí,

w religii starożytnej Grecji duchy natury tożsame z satyrami;

wyobrażane na ogół w postaci pół koni, pół ludzi, brodate, z końskimi uszami; stali towarzysze Dionizosa, za którego wychowawcę uchodził mądry, stary Sylen; przedstawiano go jako opasłego starca, zwykle na grzbiecie osła i z kielichem wina w ręce; syleni byli często tematem greckiego malarstwa wazowego i rzeźby starożytnej, a także malarstwa nowożytnego (P.P. Rubens, A. van Dyck, J. Ribera).