sufeta
 
Encyklopedia PWN
sufeta
[łac. < semickie],
urzędnik w miastach fenickich;
w Kartaginie wybierano corocznie 2 sufetów, zwoływali oni Zgromadzenie Ludowe i Radę Starszych, której przewodniczyli, kierowali polityką zewnętrzną i wewnętrzną, byli najwyższymi sędziami, mogli obejmować dowództwo nad armią; w okresie rzymskim urząd sufety utrzymał się w miastach Sardynii i Afryki, zanikł w III w. n.e.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia