substytucja importu,
strategia uprzemysłowienia polegająca na zastępowaniu importowanych dóbr przetworzonych przez ich produkcję w kraju;
substytucja importu
Encyklopedia PWN
powstała jako reakcja bardziej rozwiniętych gospodarczo państw Ameryki Łac. na wielki kryzys lat 30. XX w., w wyniku którego utraciły one możliwość eksportu surowców i tym samym importu dóbr przetworzonych. Po II wojnie świat. w krajach latynoskich starano się umocnić s.i. przez cła i ograniczenia ilościowe na przywóz dóbr konsumpcyjnych oraz ułatwienia na import maszyn, surowców i półfabrykatów, służących rozwijaniu produkcji krajowej; jednocześnie państwo wspierało industrializację bądź udzielając inwestorom tanich kredytów, bądź samo inwestując w infrastrukturę lub przemysł ciężki. Początkowo pozwalało to osiągnąć wysokie tempo wzrostu gosp. i sprzyjało szybkiej industrializacji; stąd s.i. wprowadzano w rozwijających się krajach Afryki i (w bardziej elastycznej formie) w krajach Azji Południowo-Wschodniej. Późniejsze dysproporcje między produkcją dóbr konsumpcyjnych i inwestycyjnych doprowadziły (poza Brazylią) do wyczerpania się potencjału tej strategii; często realizując s.i. zaniedbywano rozwijanie sektora eksportowego, co prowadziło do napięć w bilansach płatniczych i stało się powodem kryzysu zadłużeniowego 1982, po którym zrezygnowano z tej strategii.
