stolnictwo,
dziedziczne prawo do zysku z wyrębu brył (bałwanów) soli, które XIII–XVIII w. otrzymywali kopacze, zatrudnieni jako specjaliści w podkrakowskich kopalniach;
stolnictwo
Encyklopedia PWN
ponieważ cała wyprodukowana sól stanowiła własność skarbu królewskiego, stolnicy „sprzedawali” mu swój urobek po cenie wyższej od kosztu produkcji; różnica ta (renta) bywała przedmiotem nadań i transakcji; przywileje stolnicze, których na początku XVI w. było 127 w Bochni i 120 w Wieliczce, stanowiły dla żup duże obciążenie; instytucję stolnictwa zlikwidowano w Bochni na przełomie XVI i XVII w., w Wieliczce 1728, przyznając właścicielom stolnictwa pensje pieniężne o stałej wysokości.