stolnictwo
 
Encyklopedia PWN
stolnictwo,
dziedziczne prawo do zysku z wyrębu brył (bałwanów) soli, które XIII–XVIII w. otrzymywali kopacze, zatrudnieni jako specjaliści w podkrakowskich kopalniach;
ponieważ cała wyprodukowana sól stanowiła własność skarbu królewskiego, stolnicy „sprzedawali” mu swój urobek po cenie wyższej od kosztu produkcji; różnica ta (renta) bywała przedmiotem nadań i transakcji; przywileje stolnicze, których na początku XVI w. było 127 w Bochni i 120 w Wieliczce, stanowiły dla żup duże obciążenie; instytucję stolnictwa zlikwidowano w Bochni na przełomie XVI i XVII w., w Wieliczce 1728, przyznając właścicielom stolnictwa pensje pieniężne o stałej wysokości.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia