starczowzroczność
 
Encyklopedia PWN
starczowzroczność, prezbiopia,
wada wzroku;
niezdolność dokładnego widzenia z bliskiej odległości, spowodowana upośledzeniem akomodacji oka i tym samym oddaleniem się od oczu punktu ostrego widzenia z bliska, tzw. punktu bliży; rozpoczyna się zwykle w wieku 40–45 lat i wymaga noszenia szkieł korekcyjnych (wypukłych, plusowych); utrzymaniu jak najdłużej szerokiej akomodacji sprzyja używanie odrębnych okularów do bliży, odrębnych do dali lub szkieł dwuogniskowych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia