stalaktyty
 
Encyklopedia PWN
stalaktyty
[gr. stalaktós ‘kapiący’],
nacieki jaskiniowe zwisające ze stropu jaskiń krasowych, powstające wskutek wytrącania się kryształów węglanu wapnia z kapiącej ze szczelin skalnych wody;
mają różne, często fantastyczne kształty, m.in. rozróżnia się s. makaronowe,  dł. do ponad 6 m i średnicy do 5 mm, s. kuliste, średnicy do 10 cm oraz bardzo cienkie, delikatne i przezroczyste, s. włókniste, dł. do 15 cm, a wzdłuż szczelin w stropie jaskini s. w formie draperii i zasłon; roczny maks. przyrost wynosi od ok. 0,25 mm do ok. 3 mm; wiek niektórych s. w jaskiniach alpejskich jest oceniany na ok. 11 tys. lat; s. często łączą się ze stalagmitami.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Jaskinia, komora z formami naciekowymi w jaskiniach Cango koło Oudtshoorn (RPA)fot. S. Kuruliszwili/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia