śrut
 
Encyklopedia PWN
śrut
[niem.],
ołowiane kulki (śruciny) utwardzone antymonem, jednakowej średnicy (1,5–5,0 mm), wchodzące w skład naboju do strzelby śrutowej;
liczba śrucin i masa ładunku śrutowego zależą od średnicy śrutu, kalibru broni i przeznaczenia naboju, np. na strzelnicy myśliwskiej używa się śrutu o średnicy 1,8–2,5 mm, do polowań na słonki, kuropatwy, grzywacze i dzikie króliki — 2,5 mm, na kaczki, bażanty i zające jesienią — 3 mm, na dzikie gęsi, lisy i zające zimą — 3,5 mm, na lisy, jenoty i borsuki zimą — 4 mm; ołów, ze względu na toksyczne działanie (śruciny są połykane przez ptactwo wodne), jest coraz częściej zastępowany innymi materiałami, m.in. stalą, cynkiem, bizmutem, a używanie śrutu ołowianego na terenach podmokłych jest zabronione w niektórych krajach eur.; pol. prawo łow. zabrania strzelania śrutem do zwierzyny grubej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia