spółgłoska
 
Encyklopedia PWN
spółgłoska,
wg definicji fonetycznej głoska, której artykulacja powoduje: a) chwilowe zatrzymanie przepływu powietrza (np. p, g), b) przepływ powietrza (1) ponad osią symetrii języka z przeszkodą powodującą szum (np. s, z) albo (2) inną drogą (np. l, m);
bez połączenia z samogłoską nie tworzy sylaby.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia