skiagrafia

skiagrafia

[gr.],

mal.:

1) światłocień wprowadzony po raz pierwszy do malarstwa gr. w 2. poł. V w. p.n.e. przez Apollodorosa z Aten;

2) kierunek w malarstwie gr. (malarstwo światłocieniowe, iluzjonistyczne) rozwijający się od końca V w. p.n.e. (Zeuksis); kompozycje skiagrafii (zwykle wielofigurowe), wykonane gł. barwą o różnym natężeniu (perspektywa barwna) oraz z odpowiednio rozłożonym światłem i cieniem, dawały złudzenie rzeczywistości; nowatorstwo skiagrafii, wzbudzające zachwyt publiczny, zostało ostro potępione przez Platona (szkodliwy społecznie relatywizm).