skenografia
 
Encyklopedia PWN
skenografia
[gr.],
w staroż. Grecji malarstwo perspektywiczne, zainicjowane ok. 440 p.n.e. w Atenach przez Agatarchosa z Samos w dekoracjach teatr. do sztuk Sofoklesa i Ajschylosa;
wykorzystując doświadczenia Agatarchosa z Samos (gł. jego traktat o malarstwie dekoracyjnym), teoret. podstawy skenografii sformułowali wkrótce Demokryt z Abdery i Anaksagoras z Kladzomen; początkowo skenografia oznaczała wyłącznie malarstwo sceniczne (uprawiane przez cenionych, wyspecjalizowanych mistrzów), a od IV w. p.n.e. także sztalugowe, respektujące prawa optyki; w pełni prawidłową perspektywę linearną (centralną) — nie znaną wcześniej żadnemu malarstwu staroż. — zastosowano dopiero w okresie hellenistycznym (najpóźniej od 1. poł. I w. p.n.e.).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia