siodło
 
Encyklopedia PWN
siodło,
część rzędu końskiego służąca do jazdy wierzchem — siodło wierzchowe, lub umocowania transportowych juków — siodło juczne.
Zasadnicze części siodła wierzchowego: terlica drewniana lub z tworzywa sztucznego, szkielet (wzmocniony okuciami) pokryty siedziskiem ze skóry lub tkaniny, tybinki, tj. skórzane klapy przykrywające sprzączki popręgowe, popręgi do mocowania siodła (skórzane oraz taśmowe lub sznurkowe), skórzane puśliska z zawieszonymi na nich metalowymi strzemionami, czaprak z podkładem filcowym lub futrzanym, ewentualnie potnik płócienny pod czaprakiem; rozróżnia się m.in.: siodła sportowe angielskie do ujeżdżenia (z tybinkami prostymi), włoskie do skoków (z tybinkami wysuniętymi do przodu), siodła wszechstronne, siodła wyścigowe (małe i lekkie); dawniej używane siodło damskie miało 1 strzemiono i łuki umożliwiające trzymanie obydwu nóg na lewym boku konia.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia