siekacze
 
Encyklopedia PWN
siekacze,
zęby ssaków służące do chwytania i odgryzania kęsów pokarmu;
osadzone w zębodołach żuchwy i kości siekaczowej; kształt przeważnie dłutowaty; duże u gryzoni; u słoni 2 górne siekacze są przekształcone w potężne ciosy, o długości dochodzącej do 3 m i masie 30–50 kg.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia